در گذشته بخش واسط بین استامپ و سوکت سخت پروتز را لایه ای از جنس پلی فوم تشکیل می داده است. با پیشرفت تکنولوژی و تولید مواد سازگار با بدن، این بخش جای خود را به لاینرها داده است که ممکن است از جنس سیلیکون، پلی یورتان و … باشد.
در این جا ضمن معرفی لاینرها و ویژگی های آنها به مزایا و مشکلات استفاده از لاینرها پرداخته می شود.
کمپانی های سازنده عملا به صورت معمول از چهار نوع پلیمر استفاده می کنند. لاینرهای متداول عبارتند از: لاینرهای سیلیکونی، پلی یورتانی (ژل لاینر)، ترمولین سافت و اکسترا سافت.
این لاینرها هم پیش ساخته هستند و هم برای فرد به صورت اختصاصی ساخته می شوند که در این صورت به علت نیاز به قالب پوزتیو استمپ و ساخت، گران می باشند ولی فتینگ و تطابق خوبی با استامپ دارند.
این روش بیشتر برای استمپ هایی که در آنها دفورمیتی وجود داشته باشد و یا به شدت مخروطی باشند استفاده می شود. در مواردی که نخواهیم از کپ انتهایی استفاده کنیم لاینرهای پیش ساخته می توانند با کانکشن و یا بدون کانکشن باشند و یا دارای رینگ seal-in باشند.
لاینرها گاهی دارای پوشش پارچه ای هستند که باعث استحکام و تسهیل در پوشیدن لاینر می شوند. در صورت نداشتن پوشش، برای پوشیدن باید از اسپری های روان کننده یا از روش رول کردن و یا از پودر تالک برای جا زدن استامپ دارای لاینر در داخل سوکت سخت استفاده شود.
