- گفتيم كه در ايجاد زخم ديابتي دو نو عامل بترتيب عصبي و عروقي دخيل هستند
- در نوع نروژنيك و عصبي ، زخم بيشتر در نواحي تحت فشار بدليل عدم وجود حس ايجاد ميگردد و بيشتر در كف پا و پشت انگشتان ديده ميشود و در شروع بشكل يك تاول ديده ميشوند
- زخم وازوژنيك يا عروقي بدليل اختلال خونرساني از نوك پنجه ها و انگشتان شروع ميشود
- جهت پيشگري از ابتلا به زخمهاي ديابتي ، توصيه اكيد به كنترل قند خون ميشود
- شستن روزانه اندام با آب و صابون و چرب كردن اندام به تازگي پوست كمك ميكند
- فرد ديابتي در خريد كفش دقت زيادي بايد كند كه از كفشهاي تنگ و پوشيده استفاده نكند
- تهيه كفش را به اواخر روز بسپارد كه پا در حداكثر سايز خود است
- كف كفش بايد سفت و محكم باشد و داخل آن نرم باشد
- قسمت پنجه پا عميق باشد
- روزانه فرد ديابتي پاهاي خود را با آينه كوچك معاينه نمايد تا زخمهاي احتمالي رويت شود
- فرد ديابتي از ايستادن هاي طولاني و راهپيماي طولاني و ماندن طولاني مدت پا داخل كفش خودداري نمايد
- با رويت كوچكترين تغييرات به پزشك خود مراجعه نمايد
- در درمان زخم پاي ديابتي يك تيم پزشكي شامل غدد ، ارتوپد ، جراح عروق ، ترميمي و عفوني لازم است
- در مراحل اوليه با مراقبت هاي لازم ممكن است بتوان عضو آسيب ديده را درمان نمود اما متاسفانه گاه بدليل تاخير و يا شدت درگيري تنها راه كنترل زخم و عفونت قطع عضو خواهد بود