معلولیت و از دست دادن دست و پا در دوران باستان بسیار فراگیرتر از این سالها بوده است. نبردهای پی در پی و جنگ هایی که باعث معلولیت می شد به همراه خطرات ناشی از شکار و مبارزه با حیوانات وحشی در کنار خطرات ناشی از نبرد با طبیعت بی رحم، همه و همه باعث نیاز بیشتر بشر به دست و پای مصنوعی و پروتز شده بود.
علاوه بر این، این روزها پروتزها از نظر تکنولوژی تولید، مواد استفاده شده و کارایی متفاوت تر از آن چیزی هستند که در گذشته بوده اند. اگرچه تاریخچه استفاده از پروتز به صورت های مختلف به زمان های بسیار دور برمی گردد اما هم اکنون قدیمی ترین نمونه هایی که واقعا قابل مشاهده هستند و به دست ما رسیده اند، در موزه های مختلف نگهداری می شوند. بر اساس تاریخ ساخت نمونه های موجود، قدیمی ترین نمونه های پروتز را باید در موزه لندن دید و جستجو کرد.
پروتزی از ۲۷۰۰ سال قبل
در متون قدیمی هند که متعلق به ۱۴۰۰ سال قبل از میلاد است، از پای مصنوعی فلزی سخن گفته شده است و شاید این قدیمی ترین متنی باشد که در مورد پروتز نوشته شده است. در واقع این نوشته، اولین مستندات در خصوص تولید پروتز در دوران باستان محسوب می شود. اما نمونه ملموس را باید در لندن جستجو کرد. در موزه علوم لندن نمونه هایی از قدیمی ترین اعضای مصنوعی یا پروتز نگهداری می شود که برخی از آن ها مربوط به حدود ۲۷۰۰ سال قبل هستند. مدلی از قدیمی ترین پای مصنوعی جهان نیز که در ایتالیا کشف شده بود که این نمونه نیز در موزه لندن نگهداری می شود. قدمت این پروتز نیز به ۳۰۰ سال قبل از میلاد بر می گردد.
این موزه نمونه هایی از اولین انگشت های دست و پای مصنوعی را نیز دارد که به نظر می رسد در آن دوران نیز برای زیبایی مورد استفاده قرار می گرفتند. برای نمونه، قدیمی ترین پروتز موجود در این موزه، انگشت پای مصنوعی متعلق به ۹۵۰-۷۱۰ سال پیش از میلاد است که در مقبره مومیایی شده یک زن مصر باستان توسط باستان شناسان کشف شده و جزو نخستین نمونه ها محسوب می شود. از دیگر پروتزهای موجود موجود دست مصنوعی متعلق به سال های ۱۵۰۰ و ۱۸۴۰ میلادی است که کاربرد بیشتر فلز برای تولید پروتز را نسان می دهد.
با بررسی این آثار می توان به استفاده از فلز در ساخت دست و پای مصنوعی و پروتزهای انسانی پی برد. پروتز های فلزی و چوبی در آن دوران بسیار معمول بوده اند و شاید در اکثر کند و کاوهای باستان شناسی بتوان به موارد مشابه برخورد.
