تقاطع ارک جدید و طالقانی، جنب بانک صادرات، ساختمان جـم، طبقه اول | تلفن: ۲ - ۳۵۵۷۴۹۶۱ (۰۴۱)
کلینیک ارتوپدی فنی صحت‌بخش

ارتز ها و کست های ۳بعدی چاپی

کست سه بعدی تکنولوژی پرینت سه بعدی بار دیگر در عرصه پزشکی به کمک بیماران می شتابد. از گذشته تا به حال استخوان های شکسته را با گچ گیری درمان می کردند. اما با ورود تکنولوژی پرینت سه بعدی به دنیای پزشکی این امکان به وجود آمده تا کست های بهتر و حتی با ظاهری زیبا را برای هر بیماری به طور سفارشی پرینت گرفت. در ادامه بیشتر بخوانید.
یک کست پرینت شده سه بعدی در واقع جایگزین گچ ارتوپدی پوسته ای است که اغلب از گچ ساخته شده و برای ثابت نگه داشتن اندام یا بخشی از بدن به منظور بهبودی بخش آسیب دیده در شرایط شکستگی استخوان مورد استفاده قرار می گیرند. گرچه گچ های ساخته شده سنتی در بهبودی استخوان های شکسته موثر هستند، اما محدودیت های متعددی را ایجاد می کنند. گذشته از این واقعیت است که این گچ ها از نظر ظاهری ناخوشایند بوده و پوشیدن آنها راحت نیست، محدودیت های دیگری نیز وجود دارد:
اندام آسیب دیده در طول دوره درمان غیر قابل دسترس می باشد. در نتیجه فرد احساس ناراحتی و خشکی در پوست زیر گچ می کند. از آنجا که اندام شکسته با گچ پوشیده شده است، ناحیه زیر گچ نمی تواند تمیز شود و گاهی اوقات ممکن است سبب ایجادعفونت یا اگزما شود.
گچ ها می توانند وزن قابل توجهی داشته باشند که سبب ایجاد محدودیت در حرکت می شود.
این گچ ها ضد آب نبوده و در صورت خیس شدن شکسته و روند بهبود را مختل می کنند.
گچ های پرینت سه بعدی شده نه تنها قادر به حل محدودیت های فوق می باشند بلکه بر مبنای طرح های مورد استفاده مزایای بیشتری نیز ارائه می دهند.
کست های پرینت سه بعدی شده دارای ساختار ضد آب بوده و تهویه مناسب به منظور جلوگیری از عفونت های احتمالی را فراهم می سازد.
با پیشرفت صنعت ارتوپدی آتل های گچی،سنتی،سنگین وزن و نامناسب جای خود را به کست های سه بعدی چاپی می دهند.
آتل ها و ارتزها به مرحله پیشرفته و به روزی رسیده اند که توانبخشی و مراقبت ها را به تجربه ای راحت و مطابق میل مبدل می سازند.

مزیت های کست های چاپی سه بعدی 
این کست ها علاوه بر اینکه به صورت سفارشی سازی شده و با اسکن دقیق ابعاد ناحیه مورد نظر بدن شخص،چاپ می شوند از قابلیت تنظیم نیز برخوردار می باشند تا هرچه بهتر بر روی بدن قالب شود.
از وزن بسیار سبک تری نسبت به آتل های گچی برخوردار می باشند به طوری که در بعضی کست ها تا یک دهم برابر اختلاف وزن وجود دارد.
ضد آب هستند و حتی از طریق منافذی که وجود دارد قابلیت آبرسانی به پوست را نیز دارا می باشند.
از طریق دسترسی که به پوست وجود دارد،هوای تازه به پوست بدن رسیده و قابلیت تنفس و هواگیری وجود دارد.
وجود این مزایا باعث می شود تا راحتی استفاده از کست سه بعدی برای بیمار وجود داشته باشد و روند بهبود استخوان و شکستگی تسریع یابد.
لازم به ذکر است که از کست های سه بعدی چاپی در اصلاح انحرافات آناتومیکی نیز استفاده می شود که درمقالات بعدی به این بخش نیز خواهیم پرداخت.
کلینیک فنی ارتوپدی صحت بخش تمام مراحل اسکن،طراحی و چاپ کست های سه بعدی را با استفاده از تجهیزات و دستگاه های به روز و کادر متخصص و مجرب انجام می دهد.

پروتز هوشمند دست

پرتز اندام فوقانی

دست انسان دارای توانایی انجام حرکات گوناگون با دامنه حرکتی متفاوت و پیچیده است. به همین علت به این عضو فعال بدن مغز دوم می گویند. در دست گرفتن اشیاء مختلف بدون آسیب رساندن به آن جسم و حفظ کنترل حرکت و فشار امری است که برای هر شخص سالمی، عادی تلقی می شود. ولی برای فردی که دچار نقص عضو شده باشد امری دشوار و تا حدی غیر ممکن خواهد بود.
امروزه با پیشرفت علم و تولید دست های الکتریکی و بیونیکی تحولی شگرف در دنیای مددجویان رخ داده و انجام حرکات روزمره بطور صحیح و راحت دیگر رویایی دوری نیست. و بیماران می توانند از انواع پروتز های دست مصنوعی که شامل هوشمند، ثابت، مکانیکی و الکتریکی هستند بنا بر شرایط خاص خود استفاده کنند.

پروتز دست مایوالکتریکی

اولین دستهای هوشمند مایو الکتریک اوایل سال ۱۹۸۰ میلادی وارد بازار شد. نسل جدید این پروتز ها از باتری و موتور الکتریکی و سنسورهای حساس تشکیل می شوند. پروتز های هوشمند قابلت خم شدگی و فلکشن -اکستنشن را همانند دست سالم فرد دارند. روی هر انگشت یک موتور کوچک قرار گرفته که کنترل انگشتان دست را آسانتر می کند و بیماران با نزدیک کردن انگشتان شصت اشاره و انگشت وسط خود می تواند به راحتی اشیاء را جابجا کنند. (در این پروتز هوشمند انگشت حلقه و کوچک صرفا برای زیبایی است و کاربرد خاصی ندارد.) انگشتان سیگنالهایی را از طریق سنسور های تعبیه شده در موتور الکتریکی می گیرند و سپس این سیگنال ها توسط فیبرهای عصبی به مغز می رسند و آنجا تبدیل به حرکات مکانیکی دست می شوند.
نتیجه میگیریم سیگنال ها با حرکات دست فرد رابطه ای مستقیم دارند به طوریکه سیگنال های ضعیف حرکاتی کند و سیگنال های قوی حرکات تند تری تولید می کنند.

مزایای استفاده از پروتز الکتریکی

از جمله مزایای چنین دستهای هوشمند دامنه ی حرکتی نسبتا زیاد در جهات مختلف میباشد. طوریکه بیمار بعد از جراحی دوباره میتواند به استقلال جسمی خود برگردد. همچنین وزن نسبتا کمتری که در مقایسه با پروتزهای عادی دارند. ( در حدود ۸۸ تا ۸۸۰ گرم) توان خواه روی استمپ خود احساس سنگینی نمی کند. از آنجا که مغز انسان قدرت زیادی در وفق پذیری دارد بیمار با مدت کمی تمرین و تکرار می تواند بسیاری از حرکات را بطور غریضی انجام دهد و دچار مشکل نشود.

معایب استفاده از پروتز الکتریکی

طبیعی است که هیچ پیشرفتی بدون نقطه ضعف و خالی از  اشکال نیست. پروتز های مصنوعی هوشمند نیز از این قاعده مستثناء نیستند. از جمله معایبی که می توان به آن اشاره کرد، هزینه تولید و تعمیر بالای آن است. علاوه بر این چنین سیستمی به شارژ شدن منظم نیاز دارد و ممکن است نیاز به تعویض باتری داشته باشد. همچنین زمان زیادی که صرف ریکاوری، تمرین و عادت به استفاده خواهد شد.

 

 

پروتزها

پروتز به وسیله ای مصنوعی می گویند که جایگزین قسمت از دست رفته بدن می شود. اگر چه وسایل مصنوعی در قسمت های مختلفی از بدن بکار می روند، ولی در ارتوپدی منظور از پروتز، اندام مصنوعی است.
پروتز ها یا اندام های مصنوعی به دو دسته زیبایی و کاربردی تقسیم می شوند. پروتزهای ارتوپدیک و کاربردی به انواع اندام فوقانی و پروتز های اندام تحتانی تقسیم شده اند.
بالاترین قسمت پروتز بشکل کاسه بوده و سوکت نام دارد. که پایین ترین قسمت اندام یعنی استمپ داخل آن قرار می گیرد. در واقع راحتی و تاثیر پروتز به نحوه اتصال سوکت به اندام فرد بستگی دارد. سوکت ها متناسب با وضعیت بدنی و اندامی هر فرد به دو صورت دستی و یا با استفاده از پرینتر های سه بعدی و اسکن، طراحی و ساخته می شوند.
جهت ساخت سوکت دستی باید از اندام فرد قالب گچی تهیه گردد. استفاده از پروتز های مقدماتی مزایای زیادی برای افراد دچار قطع عضو دارد. پروتز های مقدماتی به استمپ فرد این امکان را می دهد تا ورم کاسته شود و زخم کاملا بهبود یابد. این فرایند تا حدود شش ماه یا کمی بیشتر ادامه پیدا می کند. فرد روی استمپ خود از لایه های جوراب پروتزی یا ژل های سیلیکونی استفاده می کند. سپس سوکت می پوشد تا از پوست حساس استمپ مراقبت کند. همینطور که ورم استمپ کم می شود به صورت روزانه ازسایز استمپ نیز کاسته خواهد شد. فرد با کاسته شدن حجم استمپ به لایه های جوراب زیر سوکت اضافه می کند تا باعث جلوگیری از لق زدن سوکت روی استمپ شود. هر گاه سوکت کاملا گشاد شد نشان دهنده لاغر شدن استمپ است و باید سوکت جدیدی بر اساس حجم جدید استمپ ساخته شود. وقتی حجم استمپ ثابت ماند و فرد قادر به انجام تمام فعالیت ها شد، میتوان پروتز قطعی و دائمی را با قالب گیری از روی استمپ برای بیمار تهیه کرد.
فشارها و نیروهای متعددی در سوکت موجود است. یک سافت سوکت علاوه بر محافظت از اندام باقیمانده (استامپ) می بایست بتواند نیروهای مرتبط با فعالیت هایی نظیر ایستادن و حرکت را منتقل کند. از جمله نیروهای برشی، فشاری و چرخشی. ساختار کلی باید توانایی مهار کردن تمام این نیروها را داشته باشد.

جنس سوکت

استفاده از سوکتی که جنس مناسب و ضد حساسیت داشته باشد و در عین حال راحتی بیمار در پوشیدن آن تضمین گردد، اهمیت بالایی دارد. عمده ترین موادی که تا به امروز در ساخت سوکت ها به کار رفته است، سیلیکون ها (رابر و ژل) و پلی یورتان (فوم و ژل) هستند.

سافت سوکت

سافت سوکت بخش نرم داخل سوکت اصلی می باشد که به صورت بالشتکی نرم است که استمپ بیمار داخل آن قرار میگیرد. سافت سوکت به دو صورت فومی و ژلی یا سیلیکونی می باشد.

سیستم واسط

واسط ها بین فرد و سطح سخت سوکت قرار می گیرند و می توانند نقش ضربه گیری و تعلیق داشته باشند که شامل انواع جوراب ها، فوم ها و ژل لاینر ها می شود. ژل لاینرها پیشرفت بزرگی در تکنولوژی هستند که از حدود سال ۱۹۸۰ ساخت پروتز با آنها شروع شده است . واژه ژل لاینر اغلب برای لاینرهای ساخته شده از سیلیکون، ترموپلاستیک الاستومرها وپلی اورتان ها استفاده شده است. ژل لاینرها ضریب اصطکاک بالاتری نسبت به فوم ها و جورابها دارند، به پوست چسبیده و نقش یک لایه پوست را بازی می کنند و از پوست بیمار در برابر پارگی، ساییدگی و خراشیدگی محافظت می کنند. یکی از انواع این لاینرها ترمو لینها می باشند که از جمله پیشرفت های چشمگیر در این عرصه محسوب می شود.
این نوع از لاینر ها از پیش ساخته اند و بصورت آماده قابل دسترسی هستند. جنس آنها پری پلی پدیلن است که باعث شده بسیار نرم بوده و حالت کشسانی داشته باشند. در نتیجه پروتز را سبک کرده و باعث سهولت در استفاده و نحوه پوشش بیمار می شوند. بعلت بافت نرم، شکل پذیری متناسب و قابلیت شستشو برای استفاده تمام بیماران و افراد مستعد و مبتلایان به هرگونه بیماری، از جمله دیابت و شکستگی استخوان مناسب هستند.

==
منابع: ottobock.com

Hangerclinic.com

Explainthastuff.com

سوکت پروتز زانو

نمونه ای از سوکت پروتز زانوسوکت پروتز برای آمپوته‌های بالای زانو نباید سخت و ناراحت کننده باشد. کیفیت زندگی استفاده کننده از این پروتز ها ( پروتز زانو ) نباید توسط لبه‌های پر فشار پروتز محدود شود.
کلینیک ارتوپدی فنی صحت بخش چه کارهایی برای سوکت پروتز انجام می‌دهد:
– حداکثر راحتی در هنگام راه رفتن و نشستن
– درجه آزادی برای عضلات درون سوکت
– لبه سوکت انعطاف‌پذیر و نرم
– بهینه سازی انتقال قدرت بین اندام و پروتز در پیاده‌روی
– سوکت پروتز انعطاف پذیر برای بالا زانو
– سوکت پروتز قابل انعطاف

یک اثر جانبی عملی از دادن آزادی حرکت بیشتر به عضلات داخل سوپاپ پروتز، راحتی هنگام نشستن را افزایش می دهد. سوکت پروتز انعطاف پذیر از عبور هوا جلوگیری می کند. همچنین باعث افزایش راحتی و حرکت بهره مند هستند. برای تولید سوکت پروتز از رزین های پلی اورتان قابل انعطاف، الیاف کربن با مقاومت بالا و فیبر مصنوعی مقاوم استفاده شده است.

سوکت سیلیکون HTV

به عنوان یک جایگزین برای سوکت پروتز انعطاف پذیر می باشد. همچنین فیبر کربن سبک با یک سوکت داخلی سیلیکون ترکیب می شود. سیلیکون چسبندگی مطلوب از جناغ را در داخل سوکت فراهم می کند و به همین ترتیب انتقال قدرت و کنترل، همراه با حداکثر پایداری و امنیت برای کاربر را فراهم می کند. علاوه بر این، لبه سوکت بسیار انعطاف پذیر است که امکان تغییر درجه حرارت خاصی را فراهم می کند و به همین ترتیب آزادی حرکت بیشتری نیز دارد.

ارتوپدی فنی چیست؟

ارتوپدی فنی

ارتوپدی فنی زیر مجموعه ای از رشته های وابسته به پزشکی است که هدف از آن تولید ارتوز و پروتز و آموزش بیمار برای استفاده از آنها است.
کسانی را که در این رشته فعالیت میکنند اگر ارتوز تولید میکنند ارتوتیست Orthotist و در صورتیکه پروتز یا اندام مصنوعی میسارند پراستتیست Prosthetist مینامند. ممکن است یک نفر در هر دو این رشته ها فعالیت داشته باشد.
پروتز ها اندام های مصنوعی هستند که برای بیمار ساخته شده و در جای اندام طبیعی از دست رفته گذاشته میشوند. بیماران به علل متفاوتی ممکن است یک اندام یا قسمتی از آن را نداشته باشند. یک نوزاد ممکن است در بدو تولد فاقد قسمتی از اندام باشد و ممکن است یک اندام غیر کارا یا بد شکل داشته باشد که پزشک برای بهتر کردن شکل یا کارآیی آن مجبور به قطع قسمتی از آن و سپس جایگزینی قسمت قطع شده با یک قسمت مصنوعی باشد.
هر فردی ممکن است در طول زندگی خود به علت ضربات وارده به اندام یا سوختگی یا سرمازدگی یا دیگر حوادث دچار آسیب های شدیدی شود که منجر به قطع عضو گردد. گاهی اوقات هم ابتلا به بعضی بیماری ها مانند دیابت موجب از دست رفتن قسمتی از اندام شود. تمام این بیماران نیاز به اندام مصنوعی دارند تا نه تنها شکل و ظاهر بهتری داشته باشند بلکه کارآیی آنها هم بهتر شود. یک فعال ارتوپدی فنی اندام مصنوعی بیمار را متناسب با دیگر قسمت های بدن وی ساخته و آن را برای بیمار آماده میکند.
ارتوز یا بریس ها وسایلی هستند که در کنار اندام قرار گرفته و حرکات آن را در جهاتی خاص محدود کرده یا کنترل میکنند. بیماران به علل متفاوتی ممکن است نیاز به ارتوز داشته باشند.
بیمارانی که به علت مشکلات مادرزادی کنترل مناسبی روی حرکات مفاصل خود ندارند از ارتوز استفاده میکنند. بدنبال آسیب هاییکه بعد از تصادفات و یا دیگر ضربات به اندام ها وارد میشود و یا بعد از اعمال جراح ممکن است بیماران تا مدتی نیاز به استفاده از بریس یا ارتوز داشته باشند. بسیاری از بیماری های سیستم عصبی محیطی و مرکزی که موجب عدم توانایی بیمار در کنترل اندام هایش میشوند نیاز به ارتوز دارند.
ارتوز ها ممکن است از قبل آماده باشند و یا به توسط ارتوپدی فنی ساخته شوند. در مواردی که بیمار از یک ارتوز از قبل آماده شده استفاده میکند ارتوپدی فنی میتواند طرز درست استفاده از آن را به بیمار آموزش داده و در صورت لزوم تغییراتی در آن بدهد که اندازه اندام بیمار شود. برای بعضی بیماران لازم است که ارتوز به اندازه اندام بیمار ساخته شود. ارتوپدی فنی این ارتوز ها را ساخته و طرز استفاده از آنها را به بیمار آموزش میدهد. همچنین ساختن و مراقبت از ارتوز ها از وظایف ارتوپدی فنی است.
کسانی که در زمینه ارتوپدی فنی تحصیل کرده و فعالیت میکنند ممکن است تکنیسن باشند و یا ممکن است مدرک کارشناسی، کارشناسی ارشد و یا دکتری در رشته ارتوپدی فنی داشته باشند. تمام این مقاطع در ایران و بسیاری کشورهای دیگر تدریس میشود. کسی که در رشته ارتوپدی فنی تحصیل کرده و فعالیت میکند باید دانش بالایی در زمینه آناتومی بدن انسان و بیماری های سیستم حرکتی داشته باشد. این افراد همچنین دانش و مهارت های بالایی در زمینه های فنی و دانش مکانیک و علم استفاده از مواد دارند.

پروتز پا چیست؟

پروتز پاپروتز (پروتز پا)  Prosthesis به یک وسیله مصنوعی میگویند که جایگزین یک قسمت از دست رفته بدن می شود. اگرچه وسایل مصنوعی در قسمت های مختلفی از بدن بکار میروند ولی در ارتوپدی منظور از پروتز بیشتر اندام مصنوعی است. البته سر مصنوعی استخوان ران که از جنس فلز بوده و در شکستگی های گردن استخوان ران از آن استفاده میشود را هم پروتز می نامند.

پروتز یا اندام مصنوعی را در مواردی بکار میبرند که قستی از اندام به علتی وجود ندارد:
– قسمتی از اندام ممکن است بصورت مادرزادی وجود نداشته باشد
– قسمتی از اندام ممکن است بدنبال آسیب های شدید ناشی از ضربه از بین برود
– قسمتی از اندام ممکن است به علت بیماری مانند دیابت از بین برود
– قطع یک اندام یا قسمتی از آن را آمپوتاسیون Amputation می نامند.

پروتز های اندام ممکن است، یک قسمتی باشد، دو یا چند قسمتی بوده و بین قسمت های آن مفصل متحرک وجود داشته باشد و یا چند قسمتی و با مفصل باشد و همراه موتوری باشد که با دستور فرد حرکت میکند
بالاترین قسمت پروتز یا اندام مصنوعی بشکل یک کاسه بوده و به آن سوکت Socket میگویند و پایینترین قسمت باقیمانده اندام (که به آن استامپ Stump میگویند) در آن فرو میرود تا بدین وسیله اندام مصنوعی به بدن متصل شود.
در سال های اخیر با استفاده از فیبر کربن – که بسیار محکم و در عین حال سبک است – و همچنین با پیشرفت دانش الکترونیک گام های بلندی در بهتر کردن اندام های مصنوعی برداشته شده است.

پای مصنوعی از جنس فیبرکربن برای دویدن

در اندام های مصنوعی که به اختیار بیمار و با موتور الکتریکی حرکت میکنند سنسورهای الکتریکی را بر روی پوست عضلات استامپ میگذارند.
با انقباض عضلات استامپ که با اختیار بیمار انجام میشود سنسورها تحریک شده و با دستور سنسورها موتورهای الکتریکی مربوطه به حرکت درآمده و اندام در جهتی که بیمار تمایل دارد حرکت میکند.

اندام های مصنوعی با موتور الکتریکی

در انواع جدیدتر اندام مصنوعی دست که پنج انگشت آن حرکت مستقل دارند ابتدا با یک عمل جراحی اعصاب مربوط به حرکت انگشتان را به عضله دیگری مثلا عضله سینه بیمار منتقل میکنند.
با دستور بیمار برای حرکت هر انگشت تحریک الکتریکی به عضله سینه وی رفته و قسمت خاصی از آن عضله را تحریک میکند.
از طریق سنسوری که بر روی پوست آن قسمت عضله سینه ای کار میگذارند این تحریک دریافت شده و پس از آنالیز توسط کامپیوتر به موتور انگشت مربوطه رفته و آن را حرکت میدهد.

 

 

 

لاینرها و کاربرد آنها در ساخت پروتز

در گذشته بخش واسط بین استامپ و سوکت سخت پروتز را لایه ای از جنس پلی فوم تشکیل می داده است. با پیشرفت تکنولوژی و تولید مواد سازگار با بدن، این بخش جای خود را به لاینرها داده است که ممکن است از جنس سیلیکون، پلی یورتان و … باشد.
در این جا ضمن معرفی لاینرها و ویژگی های آنها به مزایا و مشکلات استفاده از لاینرها پرداخته می شود.
کمپانی های سازنده عملا به صورت معمول از چهار نوع پلیمر استفاده می کنند. لاینرهای متداول عبارتند از: لاینرهای سیلیکونی، پلی یورتانی (ژل لاینر)، ترمولین سافت و اکسترا سافت.

این لاینرها هم پیش ساخته هستند و هم برای فرد به صورت اختصاصی ساخته می شوند که در این صورت به علت نیاز به قالب پوزتیو استمپ و ساخت، گران می باشند ولی فتینگ و تطابق خوبی با استامپ دارند.

این روش بیشتر برای استمپ هایی که در آنها دفورمیتی وجود داشته باشد و یا به شدت مخروطی باشند استفاده می شود. در مواردی که نخواهیم از کپ انتهایی استفاده کنیم لاینرهای پیش ساخته می توانند با کانکشن و یا بدون کانکشن باشند و یا دارای رینگ seal-in باشند.

لاینرها گاهی دارای پوشش پارچه ای هستند که باعث استحکام و تسهیل در پوشیدن لاینر می شوند. در صورت نداشتن پوشش، برای پوشیدن باید از اسپری های روان کننده یا از روش رول کردن و یا از پودر تالک برای جا زدن استامپ دارای لاینر در داخل سوکت سخت استفاده شود.

کفش طبی چیست؟

کفش طبیاصطلاحا کفش طبی به کفشی گفته می شود که در کارگاهی خاص، با تجویز پزشک و زیر نظر مهندسین ارتوپدی فنی ساخته شود.
بیمارانی هستند که به دلیل مشکلاتی از قبیل قطع عضو در ناحیه پا و یا قسمتی از پنجه و دیگر بیماری ها دچار دفورمیتی و ناهنجاری شده اند که استفاده این افراد از کفش طبی و کفی های مخصوص می تواند، کمک قابل توجهی را به این عزیزان بکند.
و اما کفش هایی که در بازار و مغازه های کفش فروشی موجود است و گاهی برای فروش بیشتر، نام کفش طبی روی آن ها می گذارند که ممکن است واقعیت نداشته باشد. بعضی از کفش ها که جدیدا در بازار یافت می شوند که به آن ها نیز کفش طبی گفته می شود، این کفش ها طبی نیستند. این کفش ها فقط برای افراد سالم خوب هستند نه برای کسانی که با مشکلات و دمفورمیتی های شدید مواجهند.

کفی طبی چگونه ساخته می‌شود؟

امروزه در بسیاری از مراکز توانبخشی وکلینیک های ارتوپدی فنی، با معاینه بالینی و لمس کف پا، مشاهده چگونگی راه رفتن و بر اساس تجربیات متخصص، کفی طبیبرای افراد تهیه می شود.
در مراکز توانبخشی در کشورهای پیشرفته، اطلاعات شخص با استفاده از دستگاه های اندازه گیری نیرو و فشار کف پا در حالت حرکت و ایستاده دریافت و پردازش می شود.
نحوه توزیع فشارهای کف پا با امکانات گرافیکی به صورت نوار کف پا نشان داده می شود. به کمک چنین اطلاعات کمی و کیفی، متخصصین با سهولت بیشتری می توانند نسبت به تجویز دقیق تر کفی اقدام نمایند.

کاربرد کفش ها و کفی های طبی در دفورمیتی ها

دفورمیتی ( بدشکلی) در ناحیه پا در اثر حوادث و بیماری ها عارض می شود و بیماران را با مشکلات زیادی در راه رفتن و زندگی روزمره دچار می کند حتی در کودکان و نوجوانان استفاده از این نوع کفش ها به اصلاح و درمان آنان می انجامد.

سن مناسب برای تهیه کفش های طبی

از سنین خردسالی باید پای کودک را با کفشی مناسب آشنا کرد تا او اولین گام هایش را درست بردارد. پای کودک گوشتی است، او نیاز به کفشی دارد که پاشنه اش سفت و ساق دار باشد تا مچ پایش را بگیرد. بدین طریق کودک موقع راه رفتن محکم قدم برمی دارد. از نظر پزشکان متخصص استفاده از کفی طبی در افرادی که تغییر شکل آن ها هنوز به صورت ثابت درنیامده است، مفید است. یعنی در کودکان با استفاده از کفیطبی می توان صافی کف پا، پای طاقدیسی، انحراف پاشنه و انحراف زانوها به طرفین را اصلاح کرد. در سنین بالاتر نیز کفی اثر نگهدارنده دارد.

برهمین اساس، افراد نیازمند به استفاده از کفی های طبی شامل موارد زیر می شوند:
۱- افراد دارای ناهنجاری های متحرک، برای اصلاح (صافی کف پا در کودکان)
۲- افراد دارای ناهنجاری های ثابت برای کاهش درد و توزیع فشار
۳- افراد دارای پاهای دردناک برای کاهش درد (خار پاشنه و التهاب کیسه زلالی زیرپاشنه)
۴- برای جلوگیری از تغییر شکل پا. اگر این کفی ها برای کودکان در سنین ۷ تا ۱۲ سال که کف پای آن ها درحال شکل گیری است، مورد استفاده قرار گیرد حاصل آن برخورداری از کف پایی استاندارد تا آخر عمر است. به علاوه این کفی ها درباره زنان باردار که در یک دوره ۶ ماهه با اضافه وزن تحمیلی روبه رو هستند، توصیه می شود

 

زانوی پرانتزی

زانوی پرانتزی و زانوی ضربدری از مشکلات شایع کودکان می باشد. در این بیماران درحالت ایستاده، زانوها از هم فاصله داشته درحالیکه قوزک ها به هم چسبیده‌اند و پاها حالت پرانتز می‌گیرند. زانوی ضربدری در مقابل زانوی پرانتزی است. در کلینیک صحت بخش خدمات ویژه برای بیماران زانوی ضربدری، پروتز پا و… ارائه می شود.

علل تغییر شکل های مفصل زانو

۱- فیزیولوژیک
۲- عدم یکنواختی صفحات رشد انتهای تحتانی ران، انتهای فوقانی درشت نی و نازک نی(فیبولا)
عدم یکنواختی صفحات رشد به چند دلیل اتفاق می افتد که عبارتنداز: تروما(ضربه)، عفونت ها، استئوکندروز صفحه رشد انتهای فوقانی درشت نی، بیماری های متابولیک و تغذیه ای(مثل راشیتیسم) و موارد عدم تعادل عضلانی(مثل پولیومیلییت).
۳- بد جوش خوردن شکستگی های اطراف مفصل زانو

یک نکته مهم

پرانتزی شکل شدن زانوها در اطفالی که تازه به راه افتاده اند غالبا فیزیولوژیک بوده و خود به خود اصلاح می شود. این تغییر شکل در کودکانی که زودتر از معمول راه می افتند شایع تر است. پرانتزی شکل شدن زانوها معمولا تا ۱۸ ماهگی اصلاح شده و احتیاجی به درمان ندارد.

درمان (Treatment):

درمان بیماری اصلی که باعث تغییر شکل زانو شده ضروری است. در صورتیکه تغییرشکل خفیف باشد زاویه دار شدن زانو را می توان با کفش طبی درمان کرد. برای اصلاح والگوس از Medial heel wedge (بلندکردن قسمت داخلی پاشنه) و جهت اصلاح واروس از Lateral heel wedge (بلندکردن قسمت خارجی پاشنه) استفاده می شود.
در کودکان درصورتیکه تغییرشکل شدیدتر باشد علاوه بر تجویز کفش طبی باید بریس مناسبی را به کار برد. در کودکانی که درمان های فوق موثر نباشد و یا تغییر شکل خیلی شدید باشد باید آن را با عمل جراحی اصلاح کرد که ممکن است بستن صفحه رشد در یک طرف و یا استئوتومی انجام گردد.
اگر پس از بسته شدن صفحه رشد، کفش طبی و بریس، تغییر شکل اصلاح نشود ممکن است عمل استئوتومی صورت گیرد. نوع و محل استئوتومی باید در استخوانی انجام گردد که حداکثر تغییر شکل در آن وجود دارد.

سوالی دارید؟ با ما صحبت کنید!
مکالمه را شروع کنید