ژوئن 2016

• عصب دهي كف پا توسط شاخه اي بنام درشت ني خلفي از پشت قوزك داخلي بطرف كف پا تامين مي شود
• در پشت قوزك كانالي بنام كانال تارس وجود دارد كه علاوه بر عصب ، تاندونهاي خم كننده انگشتان نيز عبور مي كنند
• در مواردي كه در اين فضا، عصب تحت فشار باشد فرد دچار بي حسي ، گزگز و درد در كف پا و انگشتان خواهد شد که به اين حالت ، سندرم كانال تارس مي گويند
• عوامل ايجاد كننده اين بيماري شامل ، چاقي ، پياده روي طولاني ، كفش هاي نامناسب و تخت ، انحراف خارجي پاشنه ، صافي كف پا و عوامل ديگر مي تواند باشد
• برخلاف سندرم كانال كارپ در دست ، در اينجا جراحي و يا تزريق داخل كانال چندان در درمان نقش ندارد
• كاهش وزن ، استفاده از كفي ها و پد مناسب داخل كفش ممكن است باعث كاهش علايم گردد
• بهترين درمان ، شناسايي عامل ايجاد و رفع آن مي باشد.

عصب حسي انگشتان از فضاي بين استخواني در كف پا عبور كرده و شاخه هاي آن به بندهاي انگشتان ، حس دهي ميكند

در اثر فشار و تحريك مداوم اين شاخه هاي عصبي، ممكن است غلاف عصب ضخيم شده و باعث درد و ناراحتي گردد

به اين ضخيم شدگي غلاف عصب ، نروما ميگويند

عصب حسي انگشتان سوم و چهارم پا ، از بين فضايي عبور ميكند كه ممكن است در اثر پوشيدن كفش پاشنه بلند و يا تنگ ، تحت فشار قرار گرفته و در اثر سايش مدام ، دچار افزايش ضخامت جدار عصب شده و اصطلاحا مورتون نروما ايجاد ميگردد

بدنبال ايجاد مورتون نروما ، فرد درد و گزگز و بي حسي در انگشتان سوم و چهارم خود ميكند

گاهي احساس سنگ ريزه داخل كفش و يا فرورفتن سوزن كف پاي خود دارد

حتي با وجود استراحت درد بهبود نميابد

با فشردن انگشتان پا بهم و يا فشار مستقيم به فضاي سوم بين انگشتان و يا كشيدن انگشتان به پشت ، اين درد و ناراحتي تشديد ميشود

تعديل كفش و خودداري از پوشيدن كفش هاي تنگ و پاشنه بلند به درمان كمك خواهند كرد

درصورت تشديد مشكلات ، راهي جز جراحي و خارج كردن نروماي ايجادشده نيست

بیماری زانوی پرانتزی یا زانو ضربدری یک انحراف معمول از فرآیند رشد پا در افراد می‌باشد که در هنگام تولد فرد، زانو معمولاً در یک وضعیت کمانی (پا ضربدری) قرار می‌گیرد. در سن دو سالگی زاویه استخوان بالای ران به نسبت استخوان پایین ران شروع به قوی شدن می‌کند. زانوی ضربدری تقریباً در سن چهار سالگی به حداکثر پیشرفت خود می‌رسد. به این ترتیب ظاهر پا در سنین بین 10 تا 12 سالگی به وضعیت عادی آن در بزرگسالی شبیه‌تر می‌شود.

• گفتيم كه در ايجاد زخم ديابتي دو نو عامل بترتيب عصبي و عروقي دخيل هستند
• در نوع نروژنيك و عصبي ، زخم بيشتر در نواحي تحت فشار بدليل عدم وجود حس ايجاد ميگردد و بيشتر در كف پا و پشت انگشتان ديده ميشود و در شروع بشكل يك تاول ديده ميشوند
• زخم وازوژنيك يا عروقي بدليل اختلال خونرساني از نوك پنجه ها و انگشتان شروع ميشود
• جهت پيشگري از ابتلا به زخمهاي ديابتي ، توصيه اكيد به كنترل قند خون ميشود
• شستن روزانه اندام با آب و صابون و چرب كردن اندام به تازگي پوست كمك ميكند
• فرد ديابتي در خريد كفش دقت زيادي بايد كند كه از كفشهاي تنگ و پوشيده استفاده نكند
• تهيه كفش را به اواخر روز بسپارد كه پا در حداكثر سايز خود است
• كف كفش بايد سفت و محكم باشد و داخل آن نرم باشد
• قسمت پنجه پا عميق باشد
• روزانه فرد ديابتي پاهاي خود را با آينه كوچك معاينه نمايد تا زخمهاي احتمالي رويت شود
• فرد ديابتي از ايستادن هاي طولاني و راهپيماي طولاني و ماندن طولاني مدت پا داخل كفش خودداري نمايد
• با رويت كوچكترين تغييرات به پزشك خود مراجعه نمايد
• در درمان زخم پاي ديابتي يك تيم پزشكي شامل غدد ، ارتوپد ، جراح عروق ، ترميمي و عفوني لازم است
• در مراحل اوليه با مراقبت هاي لازم ممكن است بتوان عضو آسيب ديده را درمان نمود اما متاسفانه گاه بدليل تاخير و يا شدت درگيري تنها راه كنترل زخم و عفونت قطع عضو خواهد بود