کفش طبی

پای دیابتی عنوان بیماری است که معمولا در افراد مبتلا به دیابت شایع است. زخم های دیابتی که در پا ایجاد می شوند در صورت عدم رسیدگی و درمان می توانند بسیار خطرناک باشند و صدمات جبران ناپذیری به فرد وارد کنند. در واقع مشکلاتی که برای پای افراد مبتلا به دیابت ایجاد میشود ناشی از اختلالات اعصاب محیطی و کم شدن جریان خون اندام است که دیابت مسبب آن است.
زخم هایی که در روی پاهای افراد مبتلا به دیابت ایجا می شود، معمولا در قسمت های خاصی از پا ممکن است به وجود بیاید. این زخم ها باید کنترل شوند و در ادامه بهبود یابند. از سوی دیگر باید با روش های پیشگیرانه تلاش کنیم که این زخم ها دوباره ایجاد نشوند. آیا می دانید که چه خدماتی برای افراد مبتلا به پای دیابتی در کلینیک های فنی ارتوپدی انجام می شود؟

مشاوره و آموزش
اولین خدماتی که ممکن است در مراجعه به کلینیک ارتوپدی فنی دریافت کنید، دریافت آموزش و مشاوره از متخصصین امر است. شما می توانید در زمینه راه های درمان، کاهش زخم های دیابتی و پیشگیری از آن اطلاعات ارزشمندی به دست بیاورید.

ساخت کفی مناسب به اسکن کف پا
اسکن کف پا استفاده از اسکنر فشاری کف پا می تواند اطلاعات خوبی به متخصصین ارتوپدی فنی بدهد. تعیین نقاط مستعد زخم و ساخت کفی مناسب از مهم ترین کارهایی است که در یک کلینیک فنی ارتوپدی به بیماران دیابتی ارائه می شود. کفی مناسب می تواند میزان فشار به نقاط حساس مورد نظر در پا را کاسته و از زخم شدن پا جلوگیری کند.

ساخت انواع صندل و کفش طبی و دیابتی
کفش ها و صندل های طبی برای افراد مبتلا به بیماری دیابت می تواند نجات بخش باشد اما این صندل ها و کفش ها باید دقیقا بر اساس نیاز هر فرد تهیه و ارائه شود. در کلینیک ارتوپدی فنی با استفاده از دستگاه ها و اسکنرها ابعاد و مشخصات دقیق بررسی شده و در ادامه کفش و صندل اختصاصی هر فرد برای مبارزه با بیماری دیابت به کمک ابزاری چون پرینتر سه بعدی ساخته و ارائه می شود. انواع کفش های پیشگیری از زخم دیابت نیز در این مراکز ارائه می شود.

پرتز ها و ارتزها
انواع ارتزها برای جلوگیری از زخم شدن پاهای افراد مبتلا به دیابت در کلینیک ارتوپدی فنی ارائه می شود. همچنین در مواردی که شاهد قطع برخی از انگشتان پا به دلیل این بیماری باشیم نیز انواع خاص کفش و فیلر برای موارد قطع انگشت نیز قابل ارائه است. در موارد سخت تر بیماری که ممکن است باعث قطع پا باشد نیز باشد، باید انواع پروتز ها نیز برای بیمار تهیه و استفاده شود.

خدمات کلینیک ارتوپدی فنی صحت بخش برای بیماران مبتلا به دیابت
بیماران مبتلا به دیابت می توانند تمام خدمات گفته شده را با مراجعه به کلینیک ارتوپدی فنی صحت بخش دریافت کنند. تکنولوژی های روز دنیا در درمان و پیشگیری از زخم های دیابتی در این کلینیک ارتوپدی فنی ارائه می شود و ارائه متمرکز تمام خدمات و مشاوره ها به این بیماران یکی از نکات مثبت فعالیت های کلینیک ارتوپدی فنی صحت بخش است.

انحراف مچ یا پاشنه پا به سمت داخل و خارج یکی از بیماری های پا در حوزه ارتوپدی است که می تواند باعث اختلال در حرکت و درد در پاها شود. به خصوص اینکه در انحراف پا به سمت خارج، در و ناراحتی اصلی ترین شکایتی است که از سوی بیماران می شود. در واقع انحراف خارجی پاشنه عامل فشار به قسمت خارجی مچ پا محسوب می شود.

بیماری از دوران کودکی
این بیماری معمولا از دوران کودکی آغاز می شود و هرچند درمان آن در دوران کودکی راحتتر است اما اگر به هر دلیلی در دوران کودکی درمان نشود، در بزرگسالی به یک آسیب جدید تبدیل خواهد شد. درصد بسیاری از کودکان بعد از وزن گیری و ایستادن مستقل روی پاهای خود، دارای مچ پای چرخیده به سمت خارج می شوند که تا این سن به عنوان موردی فیزیولوژیک شناخته می شود. در صورتی که این چرخش به خارج بعد از دو سالگی هم ادامه داشته باشد به عنوان یک اختلال در نظر گرفته می شود که نیاز به مداخله و درمان دارد.
وجود چرخش یا انحراف در پاشنه پا و عدم درمان آن موجب ضربدری شدن زانوها، انحراف لگن، اسکولیوز، کایفوز و همچنین دردهای پا و ساق پا می شود. چرخش مچ پا به خارج با کاهش مهارت های راه رفتن و دویدن، خستگی های زودهنگام و همچنین دردهای شبانه در ارتباط است که باید با مراجعه فنی به کلینیک ارتوپدی فنی درمان شود.

تشخیص و درمان
تشخیص دقیق اختلال انحراف پاشنه پا به خارج در کلینیک ارتوپدی فنی صحت بخش با استفاده از تکنولوژی های جدید صورت می گیرد. معاینه بالینی در کنار اسکن کف پا و اسکن مچ و زانو می تواند میزان دقیق این اختلال را مشخص کند. درمان این اختلال بسته به شدت آن و نیز سن و شرایط زندگی بیمار و همچنین وجود اختلال دیگر متفاوت است. همه این بیماران باید ورزش های اصلاحی لازم را آموزش ببینند، درصدی از آنها باید کفش های مخصوص طبی را تا زمانی که پزشک تشخیص می دهد، بپوشند و درصدی هم از کفی های مخصوص که برای آنها ساخته می شود استفاده خواهند کرد.

مُچ پا یا قوزک پا بین کف پا و ساق پا قرار دارد. این مفصل طوری در انسان توسعه یافته که دو وظیفه مهم را به خوبی انجام می‌دهد یکی تحمل سنگینی وزن بدن و دیگری قدرت حرکت و پیشروی را ممکن می‌سازد. به همین دلیل یکی از مهم ترین مفاصل بدن انسان محسوب می شود و هر گونه درد و مشکل در این مفصل می تواند توان حرکتی انسان را کاهش دهد. البته قوزک پا برآمدگی استخوانی است که در انتهای ساق پا و در قسمت مچ پا قرار دارد. در واقع دو بخش قوزک داخلی و قوزک خارجی وجود دارد. یکی از شکایات شایع در افراد مسن درد و تورم در قسمت خارجی مچ پاست که در شروع این مشکل بدنبال فعالیت رخ داده و با گذشت زمان دائمی خواهد شد.

دلایل بروز بیماری 

وجه مشترک بیماران مبتلا شده به درد و تورم مچ و قوزک خارجی پا، وزن بالا و نیز داشتن مشکلاتی در زانوهاست. این افراد استعداد بیشتری در این بیماری دارند و در کنار آن خانم ها نیز درصد بسیار بیشتری از مبتلایان به این بیماری را به خود اختصاص می دهند. از نظر پزشکی، با افزایش سن و تغییرات تخریبی در مفاصل، وضعیت قرار گیری آن نیز تغییر می کند. به این ترتیب خانم های مسن بیشتر از دیگران در معرض این بیماری هستند. به این صورت که به مرور در اثر سایش ، زانو ها بشکل پرانتزی در می آیند، این تغییر زاویه در زانوها باعث می شود تا مچ پا با این انحراف تطابق ایجاد نماید تا کف پاها روی زمین قرار گیرد و نسبت به ساق ، پا به بیرون منحرف می شود. با این انحراف ایجاد شده در پا ، قسمت خارجی پا مدام تحت فشار خواهد بود و با پیاده روی و ایستادن های طولانی این فشار باعث تورم و التهاب در قسمت خارجی پا خواهد شد. در ادامه نیز طول کشیدن این موضوع باعث مزمن شدن عارضه فوق و تداوم تورم خواهد شد. البته ممکن است در افراد جوان نیز بدلیل اختلالات تکاملی، این مشکل وجود داشته باشد و به دنبال پیاده روی دچار خستگی در ساق پا و گرفتگی عضلانی شوند.

روش های درمان

اولین قدم در درمان این بیماری و کاستن از درد و تورم، کاهش وزن است. جهت درمان می بایست فرد وزن خود را متعادل کند. همچنین مشکلات زمینه ای نیز باید قبل از درمان این بیماری درمان شوند. از نظر ارتوپدی، استفاده از کفش های ساق بلند و نیز گذاشتن کفی و وج در قسمت داخلی کفش باعث کاهش فشار بر ناحیه و بهبودی خواهد شد. این نوع از کفش های طبی و کفی های طبی در کلینیک ارتوپدی فنی صحت بخش بر اساس نیاز هر فرد به صورت اختصاصی تولید و به بیمار ارائه می شود.
جراحی نیز یکی از روشهای درمان این بیماری است اما شاید آخرین روش درمانی باشد که توصیه می شود. به طوریکه فقط موارد آزار دهنده نیاز جراحی اصلاحی دارند.

وقتی شما دارای پای صاف خواهید بود که قوس داخل پا صاف و کف پا کاملا با سطح زمین در تماس باشد. اگر زمانی که فرد ایستاده است، پا دارای قوس طبیعی نباشد، آن فرد دارای صافی کف پاست. هر پای انسان از ۲۶استخوان تشکیل شده که توسط ۳۳مفصل و تعداد زیادی ماهیچه، تاندون و رباط در کنار یکدیگر قرار گرفته‌‌اند.
به‌طور کلی در کف پا سه نقطه وجود دارد که نقاط اصلی تحمل‌کننده وزن هستند. این نقاط شامل  زیر استخوان پاشنه، زیر انتهای تحتانی اولین استخوان کف پایی و زیر انتهای تحتانی پنجمین استخوان کف پایی می شود.
چگونگی قرار گرفتن این ساختارها در کنار هم، قوس‌‌های استخوانی را ایجاد می‌کند. زمانی که راه می‌‌رویم، این قوس‌های قابل‌ارتجاع، وزن بدن را میان پاها و ساق پا توزیع می‌کنند. این قوس‌‌ها، نقش جدایی‌ناپذیری در چگونگی راه رفتن ما دارند و در‌واقع به‌عنوان اهرم‌های محکمی برای حرکت، عمل می‌‌کنند. تاندون‌ها، مفاصل پا را به‌هم متصل می‌کنند. حال اگر تاندون‌ها سست شوند، موجب صافی کف پا می‌شود.

کف پای صاف در سنین مختلف 
صافی کف پا در نوزادان و کودکی که تازه به راه افتاده، طبیعی است. هنگامی که بچه بزرگ‌تر می‌شود و به سنین 2 تا 3 سالگی می رسد، تاندون‌ها سفت‌تر می‌شوند و به شکل قوس در می‌آیند. در دوران نوجوانی، بیشتر افراد دارای قوس طبیعی در کف پا هستند، اما برخی هم دچار صافی کف پا می‌شوند.
صدمات بدنی، بیماری‌ها و افزایش سن ممکن است به تاندون‌ها صدمه وارد کرده و موجب صافی کف پا شود. این نوع پای صاف، ممکن است فقط در یک پا ایجاد شود.
به‌ندرت صافی کف پا در کودکان درد دارد. در این حالت، دو یا تعداد بیشتری از استخوان‌های پا رشد کرده و به‌هم متصل می‌شوند. این وضعیت را «پیوستگی قوزک پا» می‌نامند.
گاهی، صافی کف پا به‌علت مشکلات موجود در زانو و قوزک به‌وجود می‌آید. این مشکلات بر قوزک پا فشار وارد می‌کنند و قوزک را به سمت داخل برمی‌گردانند و موجب عدم تراز پاها می‌شوند.

از کجا بفهمیم که کف پای‌مان صاف است؟
صافی کف پا همیشه علائمی دارد. این علائم عبارت از صافی یک‌طرفه یا دوطرفه پا، ساییدگی کفش‌‌ها به سمت داخل، درد ناحیه تحتانی پاها، درد ناحیه داخل قوزک پا، تورم قسمت داخلی قوزک و پا درد هستند.
برای تشخیص اینکه فردی دارای صافی کف پاست، می‌توانیم از چند روش استفاده کنیم:
روش اول: ساده‌‌ترین کار، آزمایش جای پای خیس است. به این شکل که کف پا را با آب خیس کنید سپس روی یک سطح صاف بایستید. اثری که از پا روی سطح باقی می‌ماند، هر چه کامل‌‌تر باشد، نشان‌‌دهنده صاف‌‌تر بودن کف پاست.
روش دوم: در افرادی که کف پای صاف قابل انعطاف دارند، قوس کف پا را زمانی می‌‌توان مشاهده کرد که فرد روی انگشت‌های پا بایستد، ولی در افرادی که کف پای صاف سخت دارند، حتی با قرار گرفتن روی انگشت‌‌های پا هم نمی‌‌توان قوس کف پا را در آنها مشاهده کرد.
روش سوم: همان‌طور که قبلا هم اشاره کردیم، از کفش‌‌ها نیز می‌‌توان به صافی کف پا پی برد. کفش‌ها را روی میزی صاف قرار دهید و از پشت به آنها نگاه کنید. کف پای صاف باعث خوردگی قسمت داخلی پاشنه پا می‌‌شود. صافی کف پا همچنین باعث می‌شود قسمت بالایی کفش به سمت داخل پاشنه خمیده شود.
روش چهارم: اگر دچار پا درد هستید، برای اطمینان از صافی کف پای خود بهتر است با پاهای کاملا موازی بایستید و از فردی بخواهید از پشت پاهای شما را نگاه کند. می‌توانید خودتان هم از آینه، پاهای خود را نگاه کنید. در حالت عادی فقط انگشت کوچک پا از پشت قابل مشاهده است، ولی چنانچه یک پا، صاف‌‌تر از پای دیگر باشد، انگشت چهارم یا سوم پا را هم می‌توان دید. در این صورت باید حتما به پزشک یا کلینیک فنی ارتوپدی صحت بخش مراجعه کنید.
روش پنجم: پاهای صاف معمولا به‌دلیل افتادگی قوس پا، بزرگ‌‌تر از پاهای معمولی و گاهی پهن‌‌تر هستند. این به معنای رشد طبیعی پا نیست، بلکه به‌خاطر فقدان قوسی کف پاست.

پای چنبری که به آن کلاب فوت نیز می گویند، نوعی بیماری مادرزادی است که با ناهنجاری پا بروز پیدا می کند. اگر این بیماری را از نظر ظاهری بررسی کنیم، پنجه های پای فرد مبتلا به پای چنبری به داخل و پاشنه به خارج چرخیده و چین عمیق در کف پا ایجاد شده و پا از مچ به پایین متمایل می شود. این بیماری در زمان نوزادی و تولد کاملا مشخص است. شایع ترین علت بروز پا چنبری، کوتاه بودن تاندون آشیل است که موجب می‌شود پا به سمت بالا کشیده شود. خوشبختانه، پای چنبری برای خود کودک دردناک نیست و به راحتی نیز درمان می‌شود. برای آن که نوزاد بتواند در آینده و در دوران کودکی، راه رفتن را بیاموزد، لازم است حتماً پای چنبری را درمان کرد.

کدام نوزادان گرفتار این بیماری می شوند؟

بیشتر نوزادان پسر درگیر این بیماری  هستند و می تواند یک پا یا هردوپا را درگیر کند. شدت بیماری در زمان تولد می تواند ضعیف یا شدید باشد اما به محض تشخیص باید درمان شروع گردد.

درمان در کودکی و بزرگسالی 

درصورت عدم درمان، فرد دربزرگسالی روی لبه خارجی پای خود راه خواهد رفت. اگرچه در زمان نوزادی درمان نسبتا راحت است اما درمان در بزرگسالی  فقط با برش دادن استخوانهای پا و جوش دادن آنها به یکدیگر ممکن است. درحال حاضر درمان با روش گچ گیری سریال به روش پونستی انجام می شود. به طوریکه نوزاد بطور هفتگی ویزیت شده و ابتدا پا در وضعیت اصلاحی ماساژ داده شده و بعد گچ گیری می شود. به این ترتیب، به تدریج با گچ وضعیت پا اصلاح می شود. این کار ممکن است تا ۶ هفته بطور سریالی ادامه داشته باشد. همچنین در جلسات پایانی ممکن است نیاز به آزادسازی تاندون آشیل گردد که بطور سرپایی انجام می شود. هرچند ممکن است موارد خیلی شدید و مقاوم بعد از سن ۶ ماهگی تحت جراحی قرار گیرد.

چه درمان بصورت گچ گیری سریال باشد و چه بصورت جراحی، پس از اصلاح حتما تا سن دبستان نیاز به کفش طبی و بریس خواهد بود و به دلیل احتمال عود بالا حتما باید پوشیدن کفش و بریس رعایت شود. در گذشته توصیه می شد که کفش کودک را جابجا کرده و کفش پای راست را به پای چپ و بلعکس پوشاند اما امروزه توصیه به کفش طبی مخصوص بنام ریورس لست که توسط مهندسین ارتوپدی فنی ساخته می شود، می گردد. همچنین بریس مخصوص به نام دریس براون  که شب ها برای کودک بسته می شود و پاها را دروضعیت چرخش به خارج نگه می دارد نیز برای درمان نیاز است.

درمان پای چنبری یا کلاب فوت در صحت بخش 

مهم ترین نیاز برای والدین نوزادانی که از این بیماری رنج می برند، صبر و شکیبایی است. خوشبختانه در کلینیک ارتوپدی فنی صحت بخش، تمام مراحل درمان این بیماری به کمک کارشناسان مجرب و دستگاه های به روز دنیا، انجام می گیرد. کلینیک فنی صحت بخش انواع خدمات آتل بندی، گچ گیری و تولید بریس ها و کفش های طبی را بر اساس نیاز فرد بیمار در این بیماری و سایر بیماری های مرتبط با ارتوپدی ارائه می دهد.

کفش طبی اصطلاحی است که این روزها بسیار رایج شده است. کفش طبی به کفشی گفته می شود که در کارگاهی خاص، با تجویز پزشک و زیر نظر مهندسین ارتوپدی فنی ساخته شود. این ساده ترین تعریفی است که می توان از کفش طبی ارائه داد. شاید برای بسیاری از شما این سوال مطرح شده باشد که کفش هایی که در بازار به عنوان کفش طبی به فروش می رسند، واقعا برای بیماران مناسب هستند؟ واقعیت این است، کفش هایی که در بازار و مغازه های کفش فروشی موجود است و گاهی برای فروش بیشتر، نام کفش طبی روی آن ها می گذارند، بیشتر یک روش تجاری برای فروش بیشتر محسوب می شود. این کفش ها شاید فقط برای افراد سالم مناسب باشند و راحتی و امکانات طبی بیشتری به آنها بدهند اما برای کسانی که با مشکلات و دمفورمیتی های شدید مواجهند، اصلا مناسب نیستند.

کفش طبی واقعی
کفش طبی واقعی معمولا بر اساس نیازهای فرد بیمار به صورت اختصاصی برای او ساخته می شود. نوع بیماری و مشکلات پا، اندازه دقیق پا و آنچه که بیمار به آن نیاز دارد، باعث می شود تا شکل و فرم یک کفش طبی واقعی مشخص شود. برای تعیین این موارد و ساخت کفش طبی اختصاصی شما نیاز به مراجعه به یک کلینیک فنی اورتپدی دارید.

ویژگی های کفش طبی
علاوه بر اختصاصی بودن، یک کفش طبی مناسب باید ویژگی های خاص دیگری نیز داشته باشد تا بتوان گفت که از کیفیت مناسب برخوردار است. برای نمونه کفش طبی مناسب باید با شکل پای شما مطابقت داشته باشد. همچنین از آنجایی که کفش طبی با توجه به شرایط پای افراد ساخته می‌‌شود، باید فضای کافی در اختیار پای آنها قرار می‌گیرد تا از ساییده شدن نقاط مختلف آن به کفش جلوگیری شود. دوام مناسب و استفاده از مواد اولیه با کیفیت برای ساخت کفش طبی نیز بسیار مهم است. همچنین ظاهر کفش طبی نیز باید با سلیقه هر فرد متناسب باشد و نباید بیمار را مجبور کرد که از کفش هایی استفاده کند که شکل و رنگ آن مطابق سلیقه اش نیست. در نهایت، برخی از بیماران دوست ندارند، بقیه افراد بفهمند که از کفش طبی استفاده می کنند. این کفش ها باید به گونه ای ساخته شود که شکل و اندازه ای شبیه کفش های معمولی داشته باشند.
تولید کفش طبی برای تمام سلایق و نیازها
کلینیک فنی ارتوپدی صحت بخش پس از دهه های متوالی تلاش در زمینه تولید کفش های طبی و با استفاده از تکنولوژی های روز دنیا، توانسته است در کیفیت، زیبایی و کارایی، رضایت تمام مشتریان خود را کسب کرده و کفش هایی به افراد دارای بیماری ها و نیازهای متفاوت بر اساس سلیقه شان ارائه دهد. تنوع بالا در رنگ و طرح کفش های طبی مردانه و زنانه باعث شده است که در کلینیک فنی ارتوپدی صحت بخش زیبایی فدای راحتی و کیفیت نشده و تمام این مسائل به صورت توامان در نظر گرفته شود.

ارتوپدی فنی زیر مجموعه ای از رشته های وابسته به پزشکی است که هدف از آن تولید ارتوز و پروتز و آموزش بیمار برای استفاده از آنها است.
کسانی را که در این رشته فعالیت میکنند اگر ارتوز تولید میکنند ارتوتیست Orthotist و در صورتیکه پروتز یا اندام مصنوعی میسارند پراستتیست Prosthetist مینامند. ممکن است یک نفر در هر دو این رشته ها فعالیت داشته باشد.
پروتز ها اندام های مصنوعی هستند که برای بیمار ساخته شده و در جای اندام طبیعی از دست رفته گذاشته میشوند. بیماران به علل متفاوتی ممکن است یک اندام یا قسمتی از آن را نداشته باشند. یک نوزاد ممکن است در بدو تولد فاقد قسمتی از اندام باشد و ممکن است یک اندام غیر کارا یا بد شکل داشته باشد که پزشک برای بهتر کردن شکل یا کارآیی آن مجبور به قطع قسمتی از آن و سپس جایگزینی قسمت قطع شده با یک قسمت مصنوعی باشد.
هر فردی ممکن است در طول زندگی خود به علت ضربات وارده به اندام یا سوختگی یا سرمازدگی یا دیگر حوادث دچار آسیب های شدیدی شود که منجر به قطع عضو گردد. گاهی اوقات هم ابتلا به بعضی بیماری ها مانند دیابت موجب از دست رفتن قسمتی از اندام شود. تمام این بیماران نیاز به اندام مصنوعی دارند تا نه تنها شکل و ظاهر بهتری داشته باشند بلکه کارآیی آنها هم بهتر شود. یک فعال ارتوپدی فنی اندام مصنوعی بیمار را متناسب با دیگر قسمت های بدن وی ساخته و آن را برای بیمار آماده میکند.
ارتوز یا بریس ها وسایلی هستند که در کنار اندام قرار گرفته و حرکات آن را در جهاتی خاص محدود کرده یا کنترل میکنند. بیماران به علل متفاوتی ممکن است نیاز به ارتوز داشته باشند.
بیمارانی که به علت مشکلات مادرزادی کنترل مناسبی روی حرکات مفاصل خود ندارند از ارتوز استفاده میکنند. بدنبال آسیب هاییکه بعد از تصادفات و یا دیگر ضربات به اندام ها وارد میشود و یا بعد از اعمال جراح ممکن است بیماران تا مدتی نیاز به استفاده از بریس یا ارتوز داشته باشند. بسیاری از بیماری های سیستم عصبی محیطی و مرکزی که موجب عدم توانایی بیمار در کنترل اندام هایش میشوند نیاز به ارتوز دارند.
ارتوز ها ممکن است از قبل آماده باشند و یا به توسط ارتوپدی فنی ساخته شوند. در مواردی که بیمار از یک ارتوز از قبل آماده شده استفاده میکند ارتوپدی فنی میتواند طرز درست استفاده از آن را به بیمار آموزش داده و در صورت لزوم تغییراتی در آن بدهد که اندازه اندام بیمار شود. برای بعضی بیماران لازم است که ارتوز به اندازه اندام بیمار ساخته شود. ارتوپدی فنی این ارتوز ها را ساخته و طرز استفاده از آنها را به بیمار آموزش میدهد. همچنین ساختن و مراقبت از ارتوز ها از وظایف ارتوپدی فنی است.
کسانی که در زمینه ارتوپدی فنی تحصیل کرده و فعالیت میکنند ممکن است تکنیسن باشند و یا ممکن است مدرک کارشناسی، کارشناسی ارشد و یا دکتری در رشته ارتوپدی فنی داشته باشند. تمام این مقاطع در ایران و بسیاری کشورهای دیگر تدریس میشود. کسی که در رشته ارتوپدی فنی تحصیل کرده و فعالیت میکند باید دانش بالایی در زمینه آناتومی بدن انسان و بیماری های سیستم حرکتی داشته باشد. این افراد همچنین دانش و مهارت های بالایی در زمینه های فنی و دانش مکانیک و علم استفاده از مواد دارند.

پروتز (پروتز پا)  Prosthesis به یک وسیله مصنوعی میگویند که جایگزین یک قسمت از دست رفته بدن می شود. اگرچه وسایل مصنوعی در قسمت های مختلفی از بدن بکار میروند ولی در ارتوپدی منظور از پروتز بیشتر اندام مصنوعی است. البته سر مصنوعی استخوان ران که از جنس فلز بوده و در شکستگی های گردن استخوان ران از آن استفاده میشود را هم پروتز می نامند.

پروتز یا اندام مصنوعی را در مواردی بکار میبرند که قستی از اندام به علتی وجود ندارد:
– قسمتی از اندام ممکن است بصورت مادرزادی وجود نداشته باشد
– قسمتی از اندام ممکن است بدنبال آسیب های شدید ناشی از ضربه از بین برود
– قسمتی از اندام ممکن است به علت بیماری مانند دیابت از بین برود
– قطع یک اندام یا قسمتی از آن را آمپوتاسیون Amputation می نامند.

پروتز های اندام ممکن است، یک قسمتی باشد، دو یا چند قسمتی بوده و بین قسمت های آن مفصل متحرک وجود داشته باشد و یا چند قسمتی و با مفصل باشد و همراه موتوری باشد که با دستور فرد حرکت میکند
بالاترین قسمت پروتز یا اندام مصنوعی بشکل یک کاسه بوده و به آن سوکت Socket میگویند و پایینترین قسمت باقیمانده اندام (که به آن استامپ Stump میگویند) در آن فرو میرود تا بدین وسیله اندام مصنوعی به بدن متصل شود.
در سال های اخیر با استفاده از فیبر کربن – که بسیار محکم و در عین حال سبک است – و همچنین با پیشرفت دانش الکترونیک گام های بلندی در بهتر کردن اندام های مصنوعی برداشته شده است.

پای مصنوعی از جنس فیبرکربن برای دویدن

در اندام های مصنوعی که به اختیار بیمار و با موتور الکتریکی حرکت میکنند سنسورهای الکتریکی را بر روی پوست عضلات استامپ میگذارند.
با انقباض عضلات استامپ که با اختیار بیمار انجام میشود سنسورها تحریک شده و با دستور سنسورها موتورهای الکتریکی مربوطه به حرکت درآمده و اندام در جهتی که بیمار تمایل دارد حرکت میکند.

اندام های مصنوعی با موتور الکتریکی

در انواع جدیدتر اندام مصنوعی دست که پنج انگشت آن حرکت مستقل دارند ابتدا با یک عمل جراحی اعصاب مربوط به حرکت انگشتان را به عضله دیگری مثلا عضله سینه بیمار منتقل میکنند.
با دستور بیمار برای حرکت هر انگشت تحریک الکتریکی به عضله سینه وی رفته و قسمت خاصی از آن عضله را تحریک میکند.
از طریق سنسوری که بر روی پوست آن قسمت عضله سینه ای کار میگذارند این تحریک دریافت شده و پس از آنالیز توسط کامپیوتر به موتور انگشت مربوطه رفته و آن را حرکت میدهد.